Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Τελετή λήξης!

Σήμερα τελειώνουν οι ολυμπιακοί (και οι δικοί μας αγώνες επίσης!!!!!!) Πλέξαμε ένα σωρό πλεκτά και συμμετείχαμε ένα σωρό γυναίκες (και ένας άντρας παρακαλώ, που έδωσε χρώμα στην παρέα!)
Κλείνοντας λοιπόν ας σας δείξω και τα τελευταία μου (τα οποία έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες και μέρες αλλά δεν άδειασα για να κάτσω να σας γράψω!
  1. Σφουγγαράκια για το μπάνιο! Με υπόλοιπα από βαμβακερό νήμα, πολύχρωμα, πανεύκολα και υγιεινά - γιατί πλένονται ωραιότατα στο πλυντήριο! Και δεν μοιάζουν σα μπάλες από παγωτό;;; Το σχέδιο θα το βρείτε εδώ.


   

    2. Το advent mcal:  Εδώ είναι μια όμορφη σάρπα πλεγμένη με βελονάκι και με ένα αφράτο αγκορά νήμα. Το σχέδιο είναι αποτέλεσμα συνεργασίας της Μαρίας  και της Μάνιας. Το σχέδιο χωρίζεται σε 24 μέρη όσες και οι μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα (!) και κάθε μέρα πλέκαμε και από μια μέρα. Ε , εγώ κάπου το άφησα στην άκρη , αλλά ήρθε η ώρα του και το τελείωσα! Δείτε το σχέδιο, έχει πολλά και ενδιαφέροντα τμήματα που θα μπορούσαν κι από μόνα τους να γίνουν εκπληκτικά κασκόλ!




 (Κι αν ο στόχος μου ήταν να ξεφορτωθώ τα νήματα που είχαν μαζευτεί κάτω από το κρεββάτι μου κάποιος - ή μάλλον κάποια από ψηλά- με έβλεπε και γελούσε! Ο αδερφός μου μετακομίζει και αυτό ήταν η αφορμή να αδειάσουμε το πατρικό μου... Γύρισα σπίτι μου με μια σακούλα σκουπιδιών γεμάτη νήματα!!!!!!!!!!!!!- και καρέ, σεμέν, τραπεζομάντιλα , κουβέρτες για να προικίσουν τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και ίσως και τα δισέγγονα μου. Αυτό όμως είναι μια άλλη ανάρτηση- ή μάλλον πολλές αναρτήσεις μαζί! Ας σας αφήσω με μια γεύση από ... μπιμπίλα!)

 

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Σα να μπαίνει η άνοιξη... (ενώ οι αγώνες συνεχίζονται!)

Άλλαξε ο καιρός. Σα να μπαίνει η άνοιξη μοιάζει. Η μέρα μεγάλωσε , ο ήλιος μας φωτίζει και μας ζεσταίνει κι ενώ σε κάθε γωνιά του πλανήτη λαμβάνει χώρα κι ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο (πλημμύρες στην Αγγλία, χιόνι στην Αμερική, καύσωνας στην Αυστραλία) εμείς εδώ... στο δικό μας ανοιξιάτικο κόσμο!
Στο μεταξύ οι αγώνες συνεχίζονται. Οι αγώνες οι δικοί μας,  οι προσωπικοί μας . Αυτοί που δίνουμε όλοι μαζί αλλά κι ο καθένας ξεχωριστά με τα προβλήματα και την καθημερινότητα και καμιά φορά και με τον ίδιο μας τον εαυτό...
Αλλά έχουμε σύμμαχο τον ήλιο! και τους φίλους και τις παρέες.

 Και η παρέα στο raverly πλέκει! Και τώρα πλέκουμε για του δικούς μας ολυμπιακούς! Τι άλλο έπλεξα; Έφτιαξα μια τσάντα με όλα τα νήματα τα ακρυλικά που είχαν κατά καιρούς περισσέψει από διάφορα πλεκτά. Εύκολη , γρήγορη και με βελονάκι και το σχέδιο θα το βρείτε εδώ! Κάντε μια βόλτα στο blog, θα δείτε πολύ όμορφα πλεκτά και σε υπέροχους χρωματικούς συνδυασμούς!
Ξέρετε τι μου αρέσει πιο πολύ στη τσάντα μου;;; Κάθε σειρά, κάθε νήμα μου θυμίζει κι ένα πλεκτό! Μια τσάντα με ιστορία λοιπόν!

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Καρδιά μου!

  Δεν ξέρω τι εικόνα έχετε στο μυαλό σας για μένα, αλλά εγώ και ο ρομαντισμός απέχουμε αιώνες! Επιπλέον με τον Αγιο Βαλεντίνο είμαι και μαλωμένη χρόνια τώρα, από έφηβη , γιατί πίστευα και πιστεύω ότι την αγάπη και τον έρωτα πρέπει να τον γιορτάζεις καθημερινά κι όχι να τον θυμάσαι μια φορά το χρόνο με ένα κουτί σοκολατάκια! (αφήστε που με αυτή τη λογική θα τρώγαμε σοκολατάκια μόνο μια μέρα το χρόνο, πράγμα ανεπίτρεπτο κατ' εμέ!!!)
  Αυτές όμως τις καρδούλες ... τις αγάπησα! Και δεν αντιστάθηκα! 
Το σχέδιο το βρήκα στο raverly (εδώ), τις έπλεξα με βελονάκι και υπόλοιπα από νήματα, τις γέμισα με κομματάκια από νήμα (όλα τα κρατάμε κι όλα τα χρησιμοποιούμε!) και τις στερέωσα στις ... ίσιες βελόνες μου ! (που αλλού;;;) Τις στόλισα στο βάζο του γραφείου μαζί με το υπάρχον περιεχόμενο του και ... μου αρέσουν! Και φυσικά θα τις αφήσω εκεί και μετά του Αγίου Βαλεντίνου. Γιατι η αγάπη δεν είναι μόνο για μια μέρα! Είναι για μια ζωή!

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Ravellinics (ή αλλιως πλέκω, πλέκεις, πλέκει και πλέκουμε όλες μαζί!)

Χειμερινοί ολυμπιακοί αγώνες!
Ε και;;; Εμείς τύποι της Μεσογείου είμαστε , μας αρέσει η θάλασσα και η ζέστη. Τι δουλειά έχουμε με το χιόνι, το σκι και τον πάγο;;; Άσε που άμα δεν έχει στίβο, τι ολυμπιακοί και αρχαίο πνεύμα αθάνατο;;;
Για τους αγώνες δε ξέρω, αλλά εμείς στο raverly έχουμε τέτοια εποχή τους δικούς μας αγώνες! Αγωνιζόμαστε σε ομάδες ανάλογα με την εθνικότητα μας και φτιάχνουμε πλεκτά! Και μαζεύουμε τα μετάλλια μας και αγωνιζόμαστε και για τη χώρα μας!!!
(όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας, μην το ξεχνάτε!) 
Στους ολυμπιακούς του Λονδίνου ήμασταν 19 αθλητές (είχα πλέξει μια τσαντούλα) ενώ φέτος40!!!!! 
Πάμε για βάθρο , χαλαρά! 

Πέρα από την πλάκα όμως το σκεπτικό μας είναι ότι ως αθλητές βάζουμε ένα στόχο (να τελειώσω τα αρχινισμένα, να πλέξω ζακάρ, να.. , να...) και προσπαθούμε να τον πετύχουμε. Και για μας και για την ομάδα μας. Ο δικός μου ο στόχος φέτος είναι να ξοδέψω πλέκοντας όσα πιο πολλά περισσεύματα μπορώ. Να αδειάσω τις σακούλες και τα καλάθια από νήματα που είτε περίσσεψαν είτε ήταν αποτυχημένες αγορές ...
Έτσι οι πρώτες μου δημιουργίες είναι... δυο καλάθια- τσάντες! Πλεκτά με βελονάκι βασισμένα σε αυτό το σχέδιο. Και στα δυο επλεκα με τρεις κλωστές κρατημένες μαζί , και με λίγα λόγια εξαφάνισα 12 κούκλες μαλλί! Και βόλεψα και τα νήματα και τα πλεκτά μου σε όμορφες τσαντούλες!
(λείπει ο στολισμός τους... αλλα προηγούνται οι αγώνες! ) 

Μείνετε συντονισμένοι! έρχεται ανάρτηση με project  για τον άγιο Βαλεντίνο (τρομάρα μου!) - το οποίο φυσικά θα συμμετάσχει στους αγώνες!


Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Γιατι πλέκουμε άραγε; (και μια καινούργια μπλούζα!)


Είναι πια δυο χρόνια που πλέκω. Πλέκω με περισσότερη αυτοπεποίθηση και δεν διστάζω να κάνω και πιο μεγάλα πλεκτά και πιο περίτεχνα. Κι όταν δεν πλέκω , σκέφτομαι, ονειρεύομαι και προγραμματίζω τα επόμενα πλεκτά!
Και δεν είμαι μόνο εγώ! Είμαστε πολλές, γυναίκες από όλες τις ηλικίες, με διαφορετικές εμπειρίες, σπουδές, βιώματα. Γιατί όμως πλέκουμε; Γιατί γυρίσαμε σε μια τέχνη που πριν από δυο δεκαετίες οι περισσότερες Ελληνίδες την είχαν εξοστρακίσει από το σπίτι τους ως "μπανάλ" και μαζί με τις βελόνες και τα βελονάκια έθαψαν και τα περίτεχνα σεμεδάκια της γιαγιάς;
Ίσως να φταίει η κρίση που μας έκλεισε στα σπίτια μας και μας ανάγκασε να γυρίσουμε στο χειροποίητο. Γιατί όπως και να το κάνουμε ζοριζόμαστε πια για να αγοράσουμε ένα ολόμαλλο πουλόβερ. Ενώ με λίγο μαλλί και χρόνο, μπορούμε να φτιάξουμε ότι θέλουμε κι όπως το θέλουμε!
Ίσως πάλι να είναι καταγεγραμμένο το πλέξιμο στη μνήμη μας! Στην βιωματική μας μνήμη εννοώ, αφού λίγο πολύ όλες μεγαλώσαμε δίπλα σε μια γιαγιά ή σε μια μαμά χρυσοχέρα.(εγώ είχα την τιμή να έχω και μαμά και δυο γιαγιάδες και όλες μου τις θείες χρυσοχέρες και μάλιστα η καθεμιά στον τομέα της!)  Οπότε έρχεται κάποτε η στιγμή που η μνήμη αυτή ωριμάζει και γίνεται πια δικό μας βίωμα!
Ίσως πάλι  το πλέξιμο να είναι η δική μας ψυχοθεραπεία και ο δικός μας τρόπος να ηρεμούμε! Υπάρχουν άπειρες μελέτες που καταδεικνύουν πόσο ευεργετικό είναι το πλέξιμο στην καταπολέμηση του άγχους. Είναι αυτή η ρυθμική χειρωνακτική εργασία που ρυθμίζει ξανά και σωστά τους χτύπους της καρδιάς μας μετά από μια ζόρικη μέρα.
Και είναι ίσως κι αυτό το συναίσθημα της δημιουργίας: το να ξεκινήσεις ρίχνοντας πόντους και να φτάσεις να φτιάξεις μια μπλούζα για παράδειγμα που τη φοράς , την χαίρεσαι και την καμαρώνεις και να σκέφτεσαι "αυτό το έφτιαξα εγώ" ! Κι αυτό είναι ένα συναίσθημα μοναδικό...

Για όλα τα παραπάνω πλέκω! Και για όλα τα παραπάνω εξαφανίζομαι! Κάτι ετοιμάζω, κάτι παιδεύω με τα χέρια μου, κάτι δημιουργώ και παράλληλα με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζω αυτά που με κουράζουν, αυτά που με κάνουν να αγωνιώ. Πλέκω και μετρώ τους πόντους και ταυτόχρονα ξορκίζω ότι με έχει κουράσει όλη τη μέρα και προσεύχομαι για κάτι καλύτερο για όλους αλλά και για την οικογένεια μου...

Κάπως έτσι με λίγο μέτρημα και πολλές μουρμουριστές ευχές έγινε κι αυτή η μπλούζα! Το σχέδιο από το raverly θα το βρείτε εδώ και είναι της σχεδιάστριας Suvi Simola. Είναι καλογραμμένο και εύκολο και μου άρεσε γιατί ούτε κλασσικό ούτε μοντέρνο το λες! Το μαλλί που χρησιμοποίησα είναι απαλό και ζεστό- ότι πρέπει για τις μέρες αυτές που το κρύο είναι τσουχτερό! Κι αυτό είναι πλεγμένο κυκλικά από πάνω προς τα κάτω! Μεγάλη ευκολία και καθόλου ράψιμο!
Αυτό είναι το μπλουζάκι της μέντας (από το χρώμα) λοιπόν!