Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Λίγο πριν τις γιορτές

Τα Χριστούγεννα ήρθαν, το δέντρο είναι στολισμένο (ναι, ναι φέτος στόλισα νωρίς!), ήρθε και το κρύο και εγώ αναρωτιέμαι: πότε πέρασε ο καιρός; Σα νεράκι πέρασε το φθινόπωρο και ακόμα πιο γρήγορα ο Δεκέμβρης....
Κι ενώ στο βάθος του μυαλού μου σχεδιάζω το μενού της γιορτής είπα να σας δείξω μικρά χειροποίητα βραχιολάκια με μακραμέ! Ναι μου άρεσε το μακραμέ και μου άρεσαν και τα διακοσμητικά ματάκια και τα λοιπά στολιδάκια! Έφτιαξα λοιπόν μια σειρά βραχιολάκια για τις φίλες μου στην Αθήνα- γιατί πήγα και στην Αθήνα αυτή τη βδομάδα γέμισα εμπειρίες και γνώση και άγχος δημιουργικό που ελπίζω να ευδοκιμήσει!-και έχω ακόμα μερικά έτοιμα για δωράκια σε φίλες (και για τα κορίτσια των αγοριών μου).
Απλά, ευκολοφόρετα και φτιαγμένα με αγάπη!

Και αν ρωτάτε ποια είναι η ευχή μου για τα φετινά Χριστούγεννα θα σας πω:  υγεία, ηρεμία, γαλήνη στα σπίτια μας και ....Άγιε μου καλέ Βασίλη χρόνο, θέλω περισσότερο χρόνο για τα πράγματα που αγαπώ!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Τα καλαθάκια του μανάβη!

Χειμώνας πια.. ήρθε. Τα πρωινά έχει κρύο, τα σπίτια είναι στρωμένα και σε λίγο θα στολίσουμε και για τα Χριστούγεννα! (εμείς που στολίζουμε μάλλον αργά!) Γρήγορα που περνάει ο καιρός, ε;
Και έτσι γρήγορα πέρασε και η άδεια μου και δεν σας έδειξα τα καλαθάκια του μανάβη! Πάντα στο μπαλκόνι βγαίνουν οι σακούλες με τα λαχανικά αγορασμένα από τη λαϊκή  και καμιά φορά τις βάζω και μέσα όταν μαγειρεύω ή όταν πιάνουν οι παγωνιές... πολύ πλαστικό... κι αν ήταν από νήμα;;;
Έτσι ήρθε η ιδέα! καλαθάκια πλεγμένα με βελονάκι και νήμα βαμβακερό για να πλένονται.
Η κατασκευή τους απλή και σας δίνω τις βασικές (και ακατέργαστες) οδηγίες:
  • Κάντε δύο αλυσίδες και στη 2η αλυσίδα κάντε 6 άριχτα γαιτανάκια (συντομογραφία από δω και πέρα: α.γ. ) , ενώστε.
  • Σε κάθε ένα α.γ.  κάντε 2 α.γ.  - έτσι θα έχετε 12 πόντους
  • Στο πρώτο α.γ.  κάντε 2 α.γ.  και στο επόμενο ένα (επαναλαμβάνετε και έχετε 18 πόντους)
  • Στο πρώτο α.γ.  κάντε 2 α.γ.  και στα επόμενα 2 από ένα (επαναλαμβάνετε και έχετε 24 πόντους)
  • Στο πρώτο βουβό κάντε 2 α.γ.  και στα επόμενα 3 από ένα ....
  • κοκ. 
  • Συνεχίζοντας έτσι φτιάχνεται ένα σφιχτό πάτο! Κάντε τον επόμενο κύκλο με ένα α.γ. σε κάθε πόντο αλλά προσέξτε το βελονάκι να περνάει στην πίσω θηλιά! 
  • Ε από δω και πέρα κάντε ότι θέλετε! διπλά ποδαράκια, μονά, διπλό - αλυσίδα- διπλό.... οτιδήποτε σε κάθε πόντο του κύκλου μέχρι να φτάσετε στο επιθυμητό ύψος! 
  • Αν έχετε νήμα κάντε και μια δαντελίτσα στο τελείωμα!
Με αυτά και με εκείνα έτοιμο το καλαθάκι! Να έχετε στο νου σας μόνο  η πλέξη να βγαίνει σφιχτή!
Έτσι έφτιαξα και τα δικά μου! Χρησιμοποίησα δυο διαφορετικά νήματα ταυτόχρονα για να πετύχω τη διχρωμία αλλά και να αδειάσω τα κουτιά μου με τα νήματα! Το καφετί είναι πιο μεγάλο κι ότι πρέπει για μεγάλες ποσότητες. Το πρασινάκι, πιο μικρό αλλά ταυτόχρονα και πιο στητό , το προτιμώ για τα λεμόνια!
Βρέθηκε και μια ξεχασμένη σανίδα,  του μικρού εδώ και χρόνια ( ... η οποία θα μεταμορφωθεί σύντομα ελπίζω- αχ αυτός ο χρόνος, ποτέ δεν είναι αρκετός!) και είμαστε λίγο πιο καλωπισμένοι και συμμαζεμένοι! 
Θέλω να φτιάξω και τσαντούλες - διχτάκια αλλά είπαμε... ο χρόνος!  Σε επόμενη ανάρτηση, ελπίζω!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Macrame????

Την Κυριακή ήμουν στη Χειροτέχνικα, την έκθεση της χειροτεχνίας και γύρισα με ωραίες εμπειρίες κι ένα σωρό καλούδια! Αααα όλα κι όλα: ήταν το δώρο μου για τα γενέθλια μου (πέρασαν) και για τη γιορτή μου που έρχεται! Μέσα στη σακούλα με τα διαφημιστικά όμως υπήρχε ακόμα ένα δώρο: ένα κουπόνι για ένα δίωρο δωρεάν μάθημα στο σύλλογο: Νήμα- Ύφασμα !
Πρόκειται για ένα φροντιστήριο για εργόχειρα (πλέξιμο, ράψιμο, κέντημα, ντεκουπάζ) στην ανατολική Θεσσαλονίκη, όπου πηγαίνουν όχι μόνο ενήλικες αλλά και παιδιά και γονείς με τα παιδιά τους! Έξυπνο, δε νομίζετε;;; Όμορφος χώρος και ιδιαίτερα  οι κοπελιές που το έχουν και ιδιαίτερα η δασκάλα μας , η Γιάννα!
Γιατί πήγα χθες μαζί με τα κορίτσια από το raverly και μάθαμε τους πρώτους κόμπους στο macrame! Κομποδετική στο ελληνικότερο του... νήμα και χάντρες, θα μπορούσα να λείπω;;; Αν με ρωτάτε για εύκολο- δύσκολο... τι να σας πω ένα κόμπο έμαθα αλλά ζορίστηκα λίγο μέχρι να κάνει το μυαλό μου τις σχετικές συνδέσεις!
Οπότε σήμερα το πρωί, και αφού η γενική έχει επιτέλους τελειώσει, έβγαλα τις κλωστές μου και τις χάντρες μου και στρώθηκα! Βρήκα τις λύσεις μου ( το κλιπ για τα χαρτιά και το σελοτέιπ για στερεωτικό, αλλά και ο πηλός κομμωτικής (!!!) για να μην ξεφτάνε οι άκρες από τις κλωστές όταν περνούσα τις χάντρες) , άλλαξα το σχέδιο (όχι που δεν θα το άλλαζα!) και άρχισα! Σύντομα του πήρα τον αέρα, έλυσα τις χθεσινές μου απορίες και ... έτοιμο το βραχιολάκι;;; σελιδοδείκτης;;; κάτι από τα δύο!
Θα το ξανακάνω;;; Φυσικά! Γιατί η σημερινή δοκιμή είχε εκπαιδευτικό χαρακτήρα! Τι έμαθα;
  1. Για να φανεί η δουλειά, θα πρέπει να δημιουργείται αντίθεση ανάμεσα στις χάντρες και το νήμα!
  2. Καλές οι κλωστές κεντήματος και το νήμα το βαμβακερό από το πλέξιμο, αλλά κάθε τέχνη θέλει και τα σωστά υλικά για να γίνει σωστά! Οπότε πρέπει να προμηθευτώ το σχετικό κορδόνι... Δείτε πόσο πιο στρωτό είναι το βραχιολάκι που φτιάξαμε χθες (με το σωστό κορδόνι)....
    (επί προσωπικού: ¨Όπως καταλάβατε, ακόμα αδειούχα! Τελείωσα με το σπίτι , τις γωνιές και τις γωνίτσες του, και τώρα  κάνω τα απαραίτητα αλλά κι ότι με ευχαριστεί! Είμαι ήρεμη και χαλαρή και το πρόσωπο μου είναι σα να έχω κάνει μπότοξ! Και δε σταματώ να σχεδιάζω πλεκτά και χειροτεχνίες!) 

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Κάλτσες για το χειμώνα (που κάποια στιγμή θα'ρθει!)

Κοντεύει μήνας από την προηγούμενη μου ανάρτηση, αλλά αυτό το φθινόπωρο είχε τρέξιμο και ένταση και εμπειρίες δύσκολες (κληρώθηκα ένορκος...) και σεμινάρια και εξετάσεις ( ναι! είμαι η ζωντανή δια βίου μάθηση... θα γεράσω κι εξετάσεις θα δίνω...).
Κι αφού  έφτασα στο αμήν από κούραση και διερέυνησα τα όρια των αντοχών μου, ήρθε η ώρα να πάρω ... το υπόλοιπο της φετινής μου άδειας! Δυο εβδομάδες στο σπίτι, δυο εβδομάδες μόνο μαμά και σύζυγος, δύο εβδομάδες νοικοκυρά! Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και αρχικά καθαρίζω το σπίτι, να το φέρω στα ίσια του, να το ετοιμάσω για τις γιορτές! Την Κυριακή θα πάω στη Χειροτέχνικα! Και από εβδομάδα λέω να φτιάξω την πρώτη δόση μελομακάρονα και να δοκιμάσω και καμιά νέα συνταγή! Όμορφα πράγματα,δηλαδή!

Για σήμερα λοιπόν είπα να σας δείξω πλεκτά καλτσάκια! Αγαπώ τις κάλτσες! Τα πόδια μου το χειμώνα πάντα κρύα είναι, οπότε κάτω από τα κομψά μου μποτάκια φοράω ένα ζευγάρι καλτσάκια! Ζεστά και μαλακά!
Τι σόι πλέκτρια θα ήμουν αν δεν έπλεκα κάλτσες;;; Βέβαια ιδέα δεν είχα, καλτσοβελόνες δεν είχα ξαναπιάσει , οπότε έπρεπε να βρεθεί το σχετικό tutorial. Η επιλογή μου ήταν αυτή: http://blog.tincanknits.com/2013/10/03/socks/ και η πρώτη κάλτσα (ναι ναι ενικός αριθμός!) ήταν μια δοκιμή , όσο για να μάθω τα κόλπα!
Από τότε έφτιαξα τρία ζευγάρια! Απλές και λαστιχωτές, περίτεχνες και με δαντέλα! Και αν και δεν άρχισε το κρύο, τις φοράω και τις ευχαριστιέμαι! Και έχω σκοπό να κάνω κι άλλες!




 

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Σχέσεις εμπιστοσύνης και αγάπης.

Το σημερινό θέμα είναι άσχετο με χειροτεχνίες και δημιουργίες. Είναι σκέψεις και στιγμές!
Φθινόπωρο πια, βροχερό και μουντό αλλά σε ένα διάλειμμα της βροχής βγήκαμε μια βόλτα με τον καλό μου και με το σκύλο μας το Λούμπα! Η περιοχή μας τόσο κοντά στη πόλη και τόσο μακριά από αυτήν ενδείκνυται (αν και κάποια παραπανίσια κιλάκια είναι η βαθύτερη αιτία που με οδηγεί σε βουνά και σε λαγκάδια!) 
Μαζί με μας ήρθε κι ένα ακόμα σκυλάκι, αδέσποτο και φιλικό, που μάλλον έψαχνε παρέα. Περπάτησε μαζί μας, έπαιζε με το Λούμπα κι έδειχνε καλό χαρακτήρα σε όλη τη διαδρομή. Στο λαιμό του φορούσε κολάρο αλλά ταυτότητα δεν είχε... Σε κάθε αυτοκίνητο που περνούσε, έτρεχε και το κυνηγούσε για λίγο και μετά γυρνούσε σε μας.... 
Σκέφτηκα πως αναζητούσε το αφεντικό του... κι ύστερα δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ποιος ασυνείδητος, άψυχος και επιπόλαιος παράτησε μια μέρα το σκυλί του στο χωριό... Πολλά σκέφτηκα κι όλα - ειδικά ότι αφορούσε τον πρώην ιδιοκτήτη- δεν ήταν ούτε ευχάριστα ούτε κόσμια.
Πριν ένα χρόνο υιοθετήσαμε το Λούμπα. Αδέσποτος, με κομμένη την ουρά και κουτσός καθώς τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο... Χρόνια προσπαθούσαν να με πείσουν τα αρσενικά του σπιτιού κι εγώ όλο αρνιόμουν.Όταν με έπεισαν, βρήκαμε το Λούμπα και τους είπα να πάρουμε αυτόν γιατί αυτός μας είχε ανάγκη. 
Τις πρώτες πρώτες μέρες δε κουνιόταν από το φόβο του από το χαλάκι του. Ούτε που έτρωγε κι εγώ- που δεν ήθελα σκυλί!- έβαζα κροκέτες στη χούφτα μου για να τον ταΐσω!  Τον πήγαμε στο γιατρό για τα εμβόλια, στην πανεπιστημιακή κλινική για να συμβουλευτούμε τι να κάνουμε με το πόδι του, κάναμε κάποιες εξετάσεις, μικρές θεραπείες, πολύ φυσιοθεραπεία και πολύ κινησιοθεραπεία- κοινώς βόλτα! Κι ο τρίποδος μας σκύλος έγινε σχεδόν τετράποδος! Και πήρε βάρος αλλά και θάρρος! 
Μας έμαθε και τον μάθαμε! Αναγνώρισε στον κάθε ένα από μας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και μας φέρεται ανάλογα: ο καλός μου είναι το αφεντικό και εγώ η ασφάλεια του - όταν τρομάζει σε μένα έρχεται! Μάθαμε κι εμείς όμως να ζούμε με την τρίχα του (!) και με το δικό του ωράριο και τις δικές του ανάγκες, που μεταφράζεται σε βόλτες μέσα στη βροχή! Και σε πρακτικό επίπεδο, κόψαμε από δω κι από κει (από που ακριβώς που όλα κομμένα ήταν;;;) για να καλύψουμε τα έξοδα του και τα εμβόλια του και τη φροντίδα του. Γιατί ήταν εις γνώση μας ότι υιοθετώντας το Λούμπα αναλαμβάναμε μια υποχρέωση.

Τι θέλω να πω;;;;
Τα αυτονόητα! Αν αγαπάμε τα ζώα κι ανοίξουμε το σπίτι μας σε αυτά, δε τα διώχνουμε! Δεν είναι παιχνίδια που τα βαριόμαστε και τα πετάμε. Αλλά ζωντανά πλάσματα, με ανάγκες όπως όλα τα πλάσματα! Αναλαμβάνουμε μια ευθύνη απέναντι στη συνείδησή μας πρώτα από όλα, να τα φροντίσουμε και να τα προσέξουμε! Κι αυτά με την αγάπη και την αφοσίωση που θα μας δείξουν, θα μας το ανταποδώσουν! 
Όταν πηγαίναμε στο δημοτικό, μας έλεγαν πως ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Αναρωτιέμαι όμως ισχύει και το αντίστροφο;;;


Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Καρέκλες!

Ναι το ξέρω, το θέμα είναι επίκαιρο αλλά δεν έγινε εσκεμμένα!
Ράφτηκαν τα εξάγωνα, ενώθηκαν μεταξύ τους σε διαφορετικά σχήματα και σχεδιασμούς, βγήκαν τα χαρτάκια- οδηγοί κι ύστερα κάθε ένα κομμάτι ράφτηκε με πισωβελονιά (αόρατη μπορώ να πω) πάνω σε ύφασμα! Τα υφάσματα περάστηκαν στις καρέκλες και ... έτοιμη η αλλαγή στη κουζίνα, έτοιμο και το πρώτο project με εγγλέζικο patchwork!
Κι αν τα μοτίβα από τα υφάσματα ήταν απολύτως κοριτσίστικα, άρεσαν και στους άντρες του σπιτιού, που κατέχουν τη συντριπτική πλειοψηφία! (μου είπαν κιόλας "καλοραμμένα είναι..." - η "κριτική επιτροπή!")
Τα σχόλια τα δικά μου:
  • η διαδικασία είναι εύκολη και απλή, υπομονή και όρεξη να έχεις!
  • οι δυνατότητες με τα σχήματα και τα σχέδια που μπορούν να σχηματιστούν είναι απεριόριστα- και οι ιδέες για project το ίδιο!
  • δε θέλει ραπτομηχανή, εξοπλισμό ή κάτι σύνθετο και ακριβό! βελόνα, κλωστή και ψαλίδι έχουμε όλες, σωστά;;;
  • το να παίζεις με τα υφάσματα, να δημιουργείς σχέδια, να φτιάχνεις ένα νέο ύφασμα με αυτό και ύστερα να δημιουργείς κάτι χρηστικό με αυτό... αξία ανεκτίμητη!

Θα επανέλθω σίγουρα και σύντομα! Για την ώρα ... συλλέγω υφάσματα! (θα αδειάσουν οι ντουλάπες!!!) 

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Άλλα (αλλά σημαντικά!)

Κανονικά θα έπρεπε να έχω τελειώσει τα patchwork μου... να τα έχω μοστράρει και να σας τα δείχνω... Όμως κάτι ευχάριστο προέκυψε στη δουλειά και βρέθηκα σήμερα να κάνω ένα ταξίδι αστραπή στην πρωτεύουσα. Χαράματα έφυγα, μεσημέρι γύρισα κι ελπίζω από αύριο να βρω τους κανονικούς μου ρυθμούς (και τις βελόνες μου!)
Τι θέλω όμως να σας πω;;;; (και κάθομαι βραδιάτικα και γράφω).
Σήμερα έγινα αποδέκτης αγάπης. Κατέβηκα στην Αθήνα και στο αεροδρόμιο με περίμενε η φιλενάδα μου! Αγγάρεψε τα παιδιά της - κι αυτά πρόθυμα ήρθαν- και με παρέλαβαν από το αεροδρόμιο, με πήγαν στο ραντεβού μου και αφού κάναμε μια στάση ηρεμίας στο σπίτι της (που είχε και κόκκινο χαλί! το τονίζω!) μετά με πήγαν εγκαίρως ξανά στο αεροδρόμιο. Ούτε κατάλαβα τίποτα από το χάος της κίνησης στην πόλη, ήμουν και ήρεμη και χαλαρή και δεν προβληματίστηκα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Βασικό γιατί είχα ήδη αρκετό άγχος, οπότε η φίλη μου με βοήθησε και ελάφρυνε κατά πολύ τη μέρα μου.
βοήθεια χεριώνΜεγάλο πράγμα η φιλία και μεγάλο πράγμα να έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν και σε νοιάζονται! Το ευχαριστώ καμιά φορά είναι λίγο....

Αλλά θέλω και κάτι ακόμα να μοιραστώ. Συνταξίδευα στην επιστροφή με μια μικρή μαμά, που είχε στην αγκαλιά της μια γλυκιά μπεμπούλα! Η μπέμπα αναστατώθηκε από το κόσμο και τη φασαρία και η μανούλα με γλυκά λόγια, με χάδια ακόμα και με το θηλασμό προσπαθούσε και την ηρέμησε. Γλυκιά και όμορφη εικόνα... Όλοι χάζευαν και χαμογελούσαν στη μπέμπα.
Σα κατεβήκαμε όμως ... όλοι βιαζόντουσαν να φύγουν, να πάνε στα σπίτια τους.. Έμεινε η κοπέλα με ένα βρέφος στην αγκαλιά, μια βαλίτσα με ροδάκια κι ένα πορτ μπεμπε... α! και δυο μόνο χέρια! Και κανείς ούτε από τους επιβάτες αλλά ούτε από τους συνοδούς να είναι πρόθυμος να βοηθήσει. Πως καταντήσαμε έτσι;;;
Το θεώρησα αυτονόητο να πάω και πήγα και τις συνόδεψα και τις παρέδωσα στη γιαγιά που τις περίμενε. Αλλά απόρησα και απορώ: γιατί είμαστε έτσι;;; Ποια ακριβώς στιγμή στην ιστορία μας ως λαός γίναμε τόσο... γαϊδούρια που δεν απλώνουμε το χέρι μας να βοηθήσουμε;;; Η κοπέλα θα μπορούσε να ήταν αδερφή μας, παιδί μας, φίλη μας.
Τι θέλω να πω;;;
Θέλω να πω πως είναι απλό, είναι εύκολο , είναι μέσα στο dna μας, δε κοστίζει τίποτα : απλώνουμε το χέρι μας και βοηθάμε. Το διπλανό μας, το γείτονά μας, το φίλο μας και λέμε και καμιά καλημέρα, σκάμε και κανένα χαμόγελο! Κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη και πιο γλυκιά!
Και πιστεύω ότι με κάποιο μαγικό τρόπο το καλό που κάνει ο καθένας μας  γυρνάει πίσω και μας βρίσκει! Αφήστε που έτσι μπορεί να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος!


Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Έπιασα βελόνα και κλωστή Νο2! (τα σύνεργα!)

Το έργο προχωράει με ταχύ ρυθμό! Εξάγωνα .. πολλά εξάγωνα, έχουν ραφτεί , έχουν ενωθεί, έχουν διαταχθεί και επαναδιαταχθεί προκειμένου να βγάλουν ένα σχήμα, ένα σχέδιο και καθώς ετοιμάζονται είπα να σας δείξω τα σύνεργα!
Το καλό με αυτή τη μορφή του patchwork είναι ότι δεν πιάνει χώρο! Δυο κουτάκια αρκούν! Κι ιδού τα δικά μου! Το αριστερό ένα απλό μεταλλικό, το δεξί το είχα καιρό , από τα παιδιά ήταν νομίζω το στόλισα και με χρωματιστή χαρτοταινία κι εξαφάνισα τις ατέλειές του! Δείτε και τι βάζω μέσα!
Δεν είχα και μαξιλαράκι για τις βελόνες μου και τις καρφίτσες μου! Κι έφτιαξα ένα με βελονάκι! Κι δεν ξέρω γιατί αλλά το έκανα σα γύφτικο σκεπάρνι! Τι κουμπί, τι χάντρες... ότι έβρισκα πάνω του το έβαλα! Υποσχέθηκα όμως στον εαυτό μου πως  θα φτιάξω κι ένα όμορφο! (σα ντονατ μοιάζει... είπε ο καλός μου....;-(  
Και επειδή έχω μπει για τα καλά στο άθλημα... σήμερα μου ήρθε η έμπνευση - αλλά και η ανάμνηση! Εξηγούμαι: στη παρουσίαση στη Χειροτέχνικα η Μάνια μας είχε πει πως παλιά το patchwork φτιαχνόταν με τα παλιά υφάσματα- ότι υπήρχε στο σπίτι! Η όλη παρουσίαση είχε μείνει στο μυαλό μου και μάλλον η συγκεκριμένη πρόταση - αλλά και προτροπή να επαναχρησιμοποιούμε ότι είναι σε αχρηστία στο σπίτι μας- είχε μπει σε συγκεκριμένο συρταράκι! Κι όπως σκεφτόμουν τι να χρησιμοποιήσω για βάση, άνοιξε το συρταράκι ... και πάει η παλιά παπλωματοθήκη! Είχε το κατάλληλο πράσινο που ήθελα και ήταν στη ντουλάπα αχρησιμοποίητη ... τουλάχιστον... 3-4 χρόνια!
Χαράκια δεν έχουμε, αλλά έχουμε μεζούρα! Σαπουνάκι δεν έχουμε αλλά έχουμε ένα άσπρο μολύβι! Πάγκο εργασίας δεν έχουμε, αλλά έχουμε τραπέζι κουζίνας! Ας στρωθούμε λοιπόν!
Με λίγα λόγια θέλω να σας πω : πως καλή διάθεση να υπάρχει και με τα υλικά που υπάρχουν στο σπίτι μας, μπορούμε να κάνουμε patchwork αλά αγγλικά!


Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Έπιασα βελόνα και κλωστή!

Ναι, είναι γεγονός... άφησα για λίγο στην άκρη τις βελόνες πλεξίματος και τα βελονάκια και έπιασα βελόνα και κλωστή!
Το "μικρόβιο" μου είχε μπει από την περσινή ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ, όπου η Μάνια, μετρ του είδους, έκανε μια παρουσίαση κι έσπειρε ένα σποράκι.... Βέβαια, να ομολογήσω πως όταν μετά μιλήσαμε της είπα " patchwork;;;; στη σύνταξη!!!!!!!" (και αργώ ακόμα!).
Ύστερα ήταν οι αναρτήσεις της keywoman τις οποίες πάντα θαυμάζω...
Και η Σοφία από τη γελαστή κλωστή
(και άλλες πολλές γυναίκες που φτιάχνουν αριστουργήματα, αλλά για λόγους οικονομίας δεν αναφέρω, και μην με παρεξηγείτε!) 
Ε, πολλά δεν ήθελα... Άρχισα τα βράδια να ψάχνω στο ίντερνετ. Σχέδια, υφάσματα και υλικά και κυρίως τεχνικές! Γιατί μια ραπτομηχανή στο σπίτι υπάρχει αλλά είναι τουλάχιστον 400 κιλών και για αυτό αποσύρθηκε... Αφήστε που εγώ δεν έχω το χώρο μου (ένα διθέσιο καναπεδάκι έχω κατοχυρώσει ως γωνιά μου, ως χώρο μου κι εκεί βολεύομαι...) και χρόνο δεν έχω πολύ ώστε να μπορώ να στήνω και να ξεστήνω την "προίκα" μου!
Ψάχνοντας λοιπόν, βρήκα μια ανάρτηση-tutorial της keywoman αλλά κι άλλη μια της Μάνιας (θα την βρείτε εδώ    και αποτελεί μέρος της σειράς μαθημάτων patchwork της Μάνιας στο ftiaxto.gr).
Και οι δυο λοιπόν μιλούσαν για αγγλικό patchwork με χαρτί! Σε απλά ελληνικά: εξάγωνα χάρτινα ντύνονται με ύφασμα και μετά ράβονται μεταξύ τους προκείμενου να δημιουργήσουν το νέο μας ύφασμα!  Για λεπτομέρειες μπείτε και στις δυο αναρτήσεις, είναι καλογραμμένες και αναλυτικότατες!
Η ιδέα υπήρχε, η τεχνική βρέθηκε μου έμενε να βρω το project και τα υλικά! Στο τελευταίο βοήθησαν τα capital control οπότε αναφώνησα "Με ότι υπάρχει στο σπίτι και υφάσματα από το μαγαζί με τα ρετάλια της περιοχής!" Όσο για το project... μαξιλαράκια για τις καρέκλες τις κουζίνας σκέφτομαι... αλλά θα δούμε πως θα εξελιχθεί!
Για την ώρα ... ξεκίνησα! Και πάει πιο γρήγορα από ότι περίμενα! Μετά τα πρώτα εξάγωνα, προχωράω πολύ πιο γρήγορα κι έχω περιορίσει τις βελονιές μου στις ελάχιστες! Κι έχω αποκτήσει κι άποψη! Δηλαδή ενώ είχα ένα αρχικό σχέδιο στο μυαλό μου κι έφτιαξα τα απαιτούμενα 60 τετραγωνάκια... τα έστησα.. και δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα το βρήκα "βαρύ". Προχώρησα σε επανασχεδιασμό λοιπόν το σχεδίου!

(Συνεχίζεται... ) 

 

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Βελονάκι ή βελόνες;;;

Κάποιες πλέκουν μόνο με βελονάκι κι άλλες μόνο με βελόνες. Υπάρχουν και πολλές - κι εγώ μέσα σε αυτές που πλέκω και με τα δυο! Τι προτιμώ;;;;
Το βελονάκι είναι πιο απλό, πιο γρήγορο κι έχω την αίσθηση πως οι βελονιές του είναι πεπερασμένες. Τρώει περισσότερο νήμα και βγάζει λίγο πιο vintage αποτέλεσμα, πιο "γιαγιαδίστικο"! Αλλά είναι η χαρά της ταχύτητας και του αβασάνιστου πλεξίματος! Και είναι γεγονός πως δε έχει βρεθεί ακόμα μηχανικός τρόπος να υποκαταστήσει το βελονάκι!
(Το πολύχρωμο σάλι είναι πλεγμένο με βελονάκι, σε δυο βδομάδες - νομίζω- με ένα απλό σχέδιο που θα το βρείτε εδώ) 








Πάμε στις βελόνες... Οι βελόνες είναι πιο σύνθετες... οι βελονιές και οι συνδυασμοί τους περισσότεροι. Αν πεις να κάνεις ένα σχέδιο με πλέξη ζέρσεϊ (μια σειρά καλή, μια σειρά ανάποδη) οκ... είναι απλό ως βαρετό! Αν πας κάποια βήματα πιο κάτω, κάνεις δαντέλα με πλεξίδες και ολίγον από drop stitch... γίνεται το λοιπόν σύνθετο και το αποτέλεσμα σε δικαιώνει ( αν φυσικά ξεπεράσεις το κρίσιμο σημείο που θες να πετάξεις το πλεκτό από το παράθυρο!
(Το γαλάζιο σάλι είναι πλεγμένο με βελόνες. Μου πήρε αρκετές βδομάδες να το τελείωσω και ώρες ώρες ήταν βασανιστικό! Κάθε σειρά του είναι διαφορετική και ήθελε το 100% της προσοχής  μου! Είναι όμως από τα πλεκτά που δε σκέφτεται κανείς ότι είναι χειροποίητο! Το σχέδιο θα το βρείτε εδώ.
Εσείς τι προτιμάτε;;;













(και ναι! έκανα ανάρτηση μέσα σε 10 μέρες!!! έσπασα το ατομικό μου ετήσιο ρεκόρ νομίζω! Αλλά είμαι σε οίστρο δημιουργίας μου φαίνεται! Ξεκουράστηκα από τις διακοπές, τα βρήκα με τον εαυτό μου και το περιβάλλον μου, ιεράρχησα τις προτεραιότητες μου και επέλεξα να μην αφήνομαι στις καταστάσεις...
Κι ετοιμάζω κι άλλα.. γιατί... έπιασα βελόνα και κλωστή! ) 

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Επιστροφή! (;)

Μάλλον θα συμφωνήσουμε όλοι: το 2015 εξελίσσεται σε μια χρονιά χωρίς ηρεμία! Και το καλοκαίρι του .. εκρηκτικό! Δημοψήφισμα, capital control και στο καπάκι εκλογές! Νομίζω πως φέτος το καλοκαίρι έχω δει πιο πολύ τηλεόραση και μάλιστα ειδήσεις και βουλή (!) από κάθε άλλη χρονιά! Και άκουσα από τους γιους μου ότι έλεγα εγώ παλιά στους δικούς μου γονείς σε αντίστοιχες καταστάσεις: " Μα τι βλέπεις και ξαναβλέπεις;;; Όλα τα ίδια και τα ίδια λένε!"
Αυτά σε κοινωνικό- πολιτικό επίπεδο! Σε προσωπικό επίπεδο... ευτυχώς καλά! Υγεία υπάρχει και η οικογένεια δεμένη αντιμετωπίζει όλα όσα αντιμετωπίζει κάθε ελληνικό νοικοκυριό, πότε γελαστά και πότε αγχωμένα..
Αγχωμένα γιατί πολλές φορές το άγχος της δουλειάς δεν το άφηνα έξω από την πόρτα, το έφερνα συντροφιά και στο σπίτι.Ήταν και η κούραση και η ένταση των ημερών, ήταν και θέματα που χρόνισαν σε σχέση με συναδέλφους που έγιναν εκρηκτικά, ήταν και αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν...
Ήταν ένα εκρηκτικό καλοκαίρι! Ναι δικαιολογούμαι για την απουσία μου!
Αλλά όλη αυτή η κατάσταση αντικατοπτρίζεται και στα πλεκτά μου! Ω ναι! Ούτε πλέκοντας δε χαλάρωσα φέτος! Έχω αρχινισμένα διάφορα που με περιμένουν, έχω τελειωμένα διάφορα και ούτε τα φωτογράφισα ούτε τα φόρεσα ( ένα σάλι δε το φοράω μόνο μέσα στο σπίτι γιατί δεν κάθομαι να κρύψω τις κλωστούλες του... ντροπή!) ... γενικά γίνεται ένας ... χαμός!
Θα σας δείξω όμως ένα ωραίο γιλεκάκι που έφτιαξα! Και το φόρεσα και το καταχάρηκα! Το νήμα του είναι το alize linen. Λινό, δροσερό και με μια διακριτική και ωραία γυαλάδα! Πλεγμένο με βελόνες ν3 , οπότε είχε τη δουλειά του, αλλά χαλάλι του, είναι από τα πετυχημένα πλεκτά!
Το σχέδιο από το raverly, θα το βρείτε εδώ. 


















Σχέδιο στην πλάτη, σχέδιο και από μπροστά, κουμπάκια και άλφα γραμμή που είναι πάντα κολακεύει!

Κι ύστερα ήρθε το διάλειμμα, η άδεια, και το σπίτι στη Χαλκιδική πάλι μας περίμενε για να γίνει το λιμάνι μας και το καταφύγιο μας! Να αφήσουμε έστω για λίγο τα προβλήματα και να ηρεμήσουμε και να χαλαρώσουμε! Μας καλωσόρισε, μας αγκάλιασε και αγκάλιασε και το Λούμπα που βρήκε τη γωνιά του κάτω από τη σκάλα!





Κάθισα με τις ώρες στο μπαλκόνι και έβλεπα τη θάλασσα ... κάθε μέρα κι αλλιώτικη αλλά πάντα μαγευτική!






Και μάζεψα και βότσαλα και τα "έντυσα"! Τα έπλεξα με βελονάκι! Στόλιζαν το τραπέζι μας, συγκρατούσαν και τις χαρτοπετσέτες!




Και πήρα μια γερή ανάσα και ........ γύρισα!



Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Εδώ είμαι!

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ! Η εξαφανισμένη! Θα μπορούσα να μετονομάσω το blog σε "τόσοι λόγοι για να εξαφανιστείς!", το ξέρω! Σχεδόν δυο μήνες εξαφανισμένη λοιπόν... οι λόγοι πολλοί αλλά ευτυχώς όχι λόγοι υγείας. Πολύ δουλειά , πολύ κούραση, πολύ στεναχώρια από επαγγελματικές σχέσεις που κατέληξαν βραχνάς και με έπνιξαν, πολύ τρέξιμο από όλα τα μέλη της οικογένειας ... πολύ γενικά! Ε προσθέστε και τη χαλασμένη φωτογραφική μου μηχανή... πως να κάνω ανάρτηση;;;
Τα μάζεψα λοιπόν κι αν χειμερινά ενώ το καλοκαιράκι ήρθε είπα να σας τα δείξω! Γιατί στα ζόρια το πλέξιμο αποτελεί διέξοδο και μέσο χαλάρωσης. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι "πως ζούσα τόσα χρόνια;;;" κι ύστερα " τι θα τα κάνω τόσα πλεκτά;;; πότε θα τα βάλω;;;"
Λοιπόν πρώτα θα σας δείξω ένα (ακόμα) σάλι... Ιδιαίτερο και δίχρωμο, με πλεξίδες αλλά και ανάγλυφα σχέδια, με δαντέλα και ασυμμετρία στο σχήμα. Το όνομα του earth και το σχέδιο από το raverly. Το πλέξαμε πολλές γυναίκες ανά τον κόσμο και η κάθε μια έβαλε τη δική της πινελιά!
Παρά τη δυσκολία του, το αγάπησα για το ζεστό του χρώμα, για την προσήλωση που απαιτούσε για την κατασκευή του και για το ιδιαίτερο σχέδιο του.
Κρίμα που έχει τόση ζέστη και πρέπει να περιμένω μήνες για να το βάλω...

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Ένα ζακετάκι , μια γλυκιά εικόνα!

Κι ενώ τα τετραγωνάκια προχωράνε, κύριο project μου ήταν μια ζακέτα! Το σχέδιο της κολακεύει το σώμα, το χρώμα της ιδιαίτερο και ο σκοπός να φορεθεί τουλάχιστον τις τρεις εποχές του χρόνου!
Το σχέδιο από το raverly και θα το βρείτε εδώ . Δυστυχώς δεν είναι από τα σχέδια που διατίθενται δωρεάν ... είναι όμως
καλογραμμένο και πολύ αναλυτικό. Είναι πλεγμένο από πάνω προς τα κάτω ενώ η διακοσμητική δαντέλα που υπάρχει κατά μήκος του πλεκτού πλέκεται ταυτόχρονα (κι όχι αφού τελειώσει το πλεκτό).
Μπορεί κανείς να το κάνει κοντομάνικο ή μακρυμάνικο, αλλά αφού έπλεξα ένα μακρύ μανίκι με καλτσοβελόνες το μισό με magic loop το άλλο μισό... (κι εντρύφησα και στις δυο τεχνικές , τρομάρα μου) αποφάσισα πως δε μου άρεσε με μακρύ μανίκι! Το κοντό θα το βάλω και την άνοιξη και το φθινόπωρο και επιπλέον δε θα φθείρεται στη δουλειά! 
¨Ετοιμο λοιπόν!

Και μια γλυκιά στιγμή (που κράτησε πάνω από τέταρτο): Το μικρό μας Λούμπα τον θυμάστε; Μέρος της ζωής μας και της οικογένειας μας κι αυτός εδώ κι ένα εξάμηνο. Ε, ο Λούμπα ανακάλυψε πως το πιο ωραίο μέρος για να κοιμηθεί είναι το πόδι του δικού μου Οδυσσέα. Βολεύτηκε, αναστέναξε και κοιμήθηκε γλυκά γλυκά για αρκετή ώρα! Δεν είναι υπέροχη η (θαμπή ) φωτογραφία;;;;!!!

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Ένα ταξίδι, ένα διάλειμμα...

Για ένα σαββατοκύριακο βρεθήκαμε στο Πήλιο με τον καλό μου και με μεγάλη παρέα. Μια ανάσα, ένα διάλειμμα, ένα δώρο που κάναμε στους εαυτούς μας.
Μαγικός ο τόπος, υπέροχη η φύση. Παρά τη ψιλή βροχή περπατήσαμε στο μονοπάτι των Κενταύρων και όπως πρότεινε η ταμπέλα στην αρχή του μονοπατιού αφήσαμε πίσω μας όλα όσα μας απασχολούν και μας βασανίζουν καθημερινά... Ομορφιά, ηρεμία, χρώματα και αρώματα από τη βρεγμένη γη...
Κι ένα όνειρο : "πως θα γίνει κάποτε να ζω εδώ, να πίνω το πρωινό καφεδάκι μου και να βλέπω όλη αυτή την ομορφιά και να αναπνέω ήρεμα, να ζω ήρεμα , να ζω αλλιώτικα;;;" 
Για την ώρα απολαμβάνω τις φωτογραφίες και τις αναμνήσεις κι ελπίζω!





Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Κι ενα ακόμα γιλέκο..

Καλά γιλέκο δεν το λες! Ούτε και πόντσο , αλλά ούτε και μπλούζα...
Όπως και να έχει είναι ένα άνετο, ριχτό, ζεστό πλεκτό! Το σχέδιο του από το raverly και θα το βρείτε εδώ  και είναι και δωρεάν. Για όσες δεν το έχετε ψάξει ποτέ μπείτε στο raverly   κάντε εγγραφή και θα μπείτε σε ένα παγκόσμιο φόρουμ με πλέκτριες, όπου θα έχετε πρόσβαση σε άπειρα σχέδια!
Λοιπόν, τι έλεγα;; Α ναι το σχέδιο: είναι εύκολο , είναι πολύ εύκολο! Σε σημείο που το βαριέσαι δηλαδή, αλλά με λίγο χοντρό νήμα (πλέκεται με ν5 βελόνες) τελειώνει γρήγορα! Κι επιπλέον μου έδωσε και πολλές ιδέες: για παράδειγμα, σκέφτομαι αν γίνει με πιο λεπτό νήμα; κι αν αλλάξω το σχέδιο , ώστε να μην έχει αυτή τη λαστιχωτή μορφή αλλά να μπει ένα άλλο σχέδιο δαντέλας;;; Μμμμ αυτό θα είναι ένα μελλοντικό σχέδιο!
Για την ώρα το χαίρομαι ως έχει!  και ναι η δεύτερη  η φώτο , αυτή η κουνημένη (γιατί ο φωτογράφος υιός βιαζόταν!) και το χρώμα δείχνει καλύτερα αλλά και το κουμπί που "δένει" τα δυο πλαϊνά από το γιλέκο!
(Πρώτη και τελευταία ανάρτηση για αυτή τη βδομάδα αφού από αύριο τέλος η άδεια... Δε μπορώ να πω, ήταν πολύ καλά, πάρα πολύ καλά! Ξεκουράστηκα, ηρέμησα, διάβασα , έπλεξα, χάρηκα το σπίτι μου, με χάρηκε κι αυτό!
Ελπίζω να μην χαθώ για πολύ , γιατί έχω κι άλλα να σας πω και να σας δείξω: μια καινούργια ζακέτα και τα τετραγωνάκια μου που προχωρανε...) 

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Εμμονές...

 Έχω κάποιες εμμονές όσο αφορά το πλέξιμο! Δυο είναι οι κυριότερες:
  1. Δεν αφήνω πλεκτό μισοτελειωμένο! Δε μπορώ! Ή θα το τελειώσω ή θα το ξηλώσω! 
  2. Με πιάνει μια τρέλα με το νήμα που περισσεύει! Λίγο από δω, λίγο από κει. Μια κούκλα ολόκληρη από εκείνο το πλεκτό που τέλειωσε... Κάτι με πιάνει λοιπόν και θέλω να εξαφανιστεί αυτό το λίγο. Να μην μου γεμίζει τα κουτιά μου, να μην κάθεται κι αυτό μόνο , παραπονεμένο κι αχρησιμοποίητο!
Έτσι που λέτε! Κι εγώ έχω πάλι μαζέψει μπόλικο νήμα! Οπότε το μυαλό μου έψαχνε τι να κάνει... Και φυσικά σκέφτηκα τι άλλο μια κουβερτούλα με τετραγωνάκια! Άλλωστε οι πλεκτές κουβέρτες μου είναι από τα πλεκτά που αγαπιούνται πολύ από όλα τα μέλη της οικογένειας!


Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά! Γιατί τα υπόλοιπα νήματα είναι διαφορετικές ποιότητες, άλλα πιο λεπτά άλλα πιο χοντρά...
Οπότε σκέφτηκα το εξής:
  • επέλεξα ένα σχέδιο για το τετραγωνάκι μου
  • τα τετραγωνάκια τα πλέκω ή με νούμερο 3,5 ή με νούμερο 4 κι αντίστοιχα πλέκω είτε 5 είτε 4 κύκλους έτσι ώστε τα τετραγωνάκια μου να έχουν το ίδιο μέγεθος (δείτε τη φώτο)
  • όταν με το καλό θα τελειώσουν τα τετραγωνάκια , θα πάρω νήμα σε ουδέτερο χρώμα (σίγουρα σκούρο και μάλλον μαύρο;;;;) και πρώτα θα πλεξω σε κάθε ένα τετραγωνάκι ένα γύρο ας τον πούμε "διορθωτικό"! Τι εννοώ; Τα τετραγωνάκια στα οποία έχω πλέξει 4 γύρους  με αυξήσεις θα "διορθώσω" τον αριθμό τον πόντων ανά πλευρά, ενώ στα υπόλοιπα δεν θα γίνουν αυξήσεις. Και ύστερα τα τετραγωνάκια θα ενωθούν! 
  • κι επειδή το όλο πλάνο είναι μακροχρόνιο ...δεν το βιάζομαι καθόλου! ο στόχος είναι να πλέκω ένα τετραγωνάκι τουλάχιστον την ημέρα! Και κάθε ένα τετραγωνάκι που φτιάχνω αμέσως φροντίζω να κρύψω τις κλωστούλες του! Γιατί αν το αφήσω για το τέλος ... θα είναι θέμα! 
Τι λέτε για το πλάνο μου;;; Μέχρι στιγμής έχω 21 τετραγωνάκια ( 10Χ10 εκ) και μπόλικο νήμα! (εκτός από αυτό της φωτογραφίας υπάρχει κι άλλο από το απόθεμα της μαμάς μου....)

(Εννοείται πως είμαι ακόμα σε άδεια! 'Αλλος άνθρωπος, ήρεμη και χαρούμενη! Μέχρι και 2η ανάρτηση μέσα σε μια βδομάδα έκανα! Κι έπεται κι άλλη με το τελευταίο μου γιλέκο- πόντσο!) 

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Yarn day (ή ημέρα νήματος)!

Έχω άδεια!
Μέτα από αρκετό καιρό έντονης δουλειάς και πίεσης έχω άδεια! Κι έχω και στόχο σε αυτή την άδεια: πέρα από τα καθημερινά και τα βασικά που ούτως ή άλλως δεν μπορώ να τα αποφύγω, θα κοιτάξω να ξεκουραστώ και να ασχοληθώ με ότι με ευχαριστεί!
Έτσι, σήμερα Δευτέρα, ανασκουμπώθηκα και αποφάσισα να τακτοποιήσω τα νήματά μου. Είναι η χαρά κάθε πλέκτριας νομίζω να αγοράζει νήματα! Τόσα χρώματα, τόσες ποιότητες , τόσες δυνατότητες... Αλλά και να τα έχεις όλα όμορφα και συμμαζεμένα είναι ...μια πρόκληση.
Ψάχνοντας κάτι προχθές εντόπισα ένα ντουλάπι στη βιβλιοθήκη μου που μέσα του είχα αποθηκεύσει ντοσιέ και φακέλους από παλιότερα σεμινάρια που είχα παρακολουθήσει. Κι όταν λέω παλιότερα εννοώ δεκαπενταετίας... αρχαία ιστορία, δηλαδή!. Το ντουλάπι άδειασε, το καλάθι της ανακύκλωσης γέμισε κι ήρθε η ώρα να μπουν τα νήματα!
(καλά, κρύβει ένα συμβολισμό μπορώ να πω το ότι πέταξα τις παλιές σημειώσεις της δουλειάς κι έβαλα μέσα νήματα... )
 Πρόσφατα απέκτησα μια ανέμη να την πω; μια κουβαριάστρα; δεν ξέρω καν αν υπάρχει ελληνικό όνομα!(δώρο από φίλη αγαπημένη και την ευχαριστώ κι από εδώ!)  Πάντως είναι ένα γκατζετάκι που τυλίγει το νήμα σε πανέμορφα κουβάρια! Από τη μια βάζεις την κλασσική ανέμη από την άλλη αυτό και σε πέντε λεπτά .. έχεις ένα τέλειο κουβάρι!
Έστρωσα που λέτε τα εργαλεία μου στο τραπέζι της κουζίνας
κι είχε κι ωραία λιακάδα, έφτιαξα και καφεδάκι κι άρχισα να τυλίγω! Σε καμιά ώρα το τραπέζι ήταν κάπως έτσι
ενώ σύντομα παραγωγή μου σε κουβάρια ήταν αυτή:
Ωραία, ε;;; Συνολικά έφτιαξα δεκαεφτά υπέροχα, λαχταριστά  κουβάρια! Έτοιμα να τα πλέξω και να γίνουν ζακέτες, μπλούζες, κουβέρτες!
Τα έβαλα στο ντουλάπι και πρόσθεσα κι άλλα κουβάρια, αυτά που είναι έτοιμα και τυλιγμένα! (βέβαια η γωνίτσα του είναι σκοτεινή και η φωτογραφία χάνει σε χρώμα και ζωντάνια!)

Μμμμ μπορώ να πω πως είχα μια όμορφη μέρα!

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Χειμωνιάτικη Κυριακή....

Πως είναι οι χειμωνιάτικες Κυριακές; Μελαγχολικές θα μου πείτε! Με συννεφιά και βροχή και λίγο κρύο... Με το βάρος ότι αύριο ξημερώνει Δευτέρα (άρα θα πάμε στη δουλειά...) και ότι θα πρέπει να γίνουν όσο πιο πολλά γίνεται από τις δουλειές και τις υποχρεώσεις για να είναι λίγο πιο άνετη η βδομάδα που θα έρθει. Ποτέ δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Υπάρχει κι άλλη.
Οι χειμωνιάτικες Κυριακές σημαίνουν στρωμένο τραπέζι κι όλοι μαζί να τρώμε φαγητό που μόλις έχει βγει από το φούρνο.  Το τζάκι να είναι αναμμένο και να μας κάνει συντροφιά. Να τελειώνεις κάποια στιγμή τις δουλειές σου και να κάθεσαι στη γωνιά σου με ένα πλεκτό στην αγκαλιά σου και να ηρεμείς και τα παιδιά να διαβάζουν ( ή να κάνουν πως διαβάζουν) και το έτερο ήμισυ να σχολιάζει τα νέα. Είναι μια βόλτα το βραδάκι με το σκύλο στο χωρίο, αυτή που όλη την εβδομάδα δεν προλάβαινες να πας...
Το ποτήρι μισοάδειο, το ποτήρι μισογεμάτο. Όλη μέρα έβλεπα το ποτήρι μισοάδειο κι ύστερα διάβασα την ανάρτηση της Αχτίδας ... και σκέφτηκα ότι μάλλον είναι μισογεμάτο. Ότι μάλλον άφησα σήμερα το θεριό (βλέπε άγχος) να με καταπιεί και να με αποπροσανατολίσει από αυτό που χρόνια ξέρω : Δεύτερη ζωή δεν έχει!

Τις προηγούμενες Κυριακές είχα τα πλεκτά που βλέπετε στο πλάι στην αγκαλιά μου. Τα παίδεψα , με παίδεψαν, τα αγάπησα ,  κάποια τα χάρισα, μου έμαθαν πολλά και μου χάρισαν στιγμές ηρεμίας και δημιουργίας. Με τη σειρά που εμφανίζονται τα σχέδια είναι τα εξής: 
  1. Βonnies-wish  ( η επιτομή της πλεξίδας) 
  2. Combination (test knitting για τη φίλη μου την Ελένη)
  3. 22-little-clouds (σάλι - κασκόλ για μια δώρο για μια φίλη που αγαπώ πολύ με νήμα από την Αγκέλικα
  4. My first hug (test knitting για τη Μαριέτα αυτή τη φορά και δωράκι για τη βαφτισιμιά!)
  5. Bandana cowl (κι ένας γιακάς για το γιο)