Χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες!
Πάει και το Πάσχα, πέρασε κι αυτό και συνεχίζουμε.... έχουμε εξετάσεις (πανελλαδικές και μη) μπροστά μας και ό,τι άλλο μας επιφυλάσσουν οι άλλοι για μας...
Στο μεταξύ εγώ ... πάλι άρρωστη είμαι. Αμυγδαλίτιδα πακέτο με ωτίτιδα, ω ναι.... και για 4η φορά πάλι αντιβίωση...Σα να έχει κάποιος μια κούκλα βουντού στα χέρια του και που και που μου ρίχνει και από μια καρφίτσα!
Το δε περίφημο γιλέκο τέλειωσε μεν... δεν με ικανοποίησε δε! Κάτι του λείπει... στενό μου φαίνεται... αλλά υπομονή να το πιάσω στα χέρια μου ξανά δεν έχω! Το αφήνω για την ώρα στην άκρη.... θα έρθει η σειρά του κι όταν με ικανοποιήσει πλήρως το αποτέλεσμα θα σας το δείξω... (αυτά από γκρίνια!)
Πάμε στις αναμνήσεις! Όταν ήμουν μικρή, αλλά πολύ μικρή λέμε, οι γονείς μου είχαν μια βιοτεχνία. Νυχτικά , εσώρουχα, ρομπάκια... το μισό μας μαγαζί είχε τη λιανική και το άλλο μισό ήταν το "εργαστήριο"(έτσι το λέγαμε), η βιοτεχνία. Μια από τις πιο παλιές μου λοιπόν αναμνήσεις είναι να είμαι στο εργαστήριο και να δουλεύουν οι ραπτομηχανές στο φούλ! Μάλιστα θυμάμαι τον πατέρα μου να κάθεται πίσω από μια ραπτομηχανή , αυτή που περνούσε το λάστιχο...Θυμάμαι ένα μεγάλο σιδερένιο ψαλίδι, πως αραδιάζαμε τα υφάσματα και βάζαμε από πάνω βαρίδια για να είναι ίσια, θυμάμαι τα χαρτονένια τα πατρόν που τα έφτιαχνε ο θείος -νονός μου, που ήταν ο καλλιγράφος της οικογένειας....
Σιγά σιγά η χονδρική έσβησε και έμεινε μόνο η λιανική... Το εργαστήριο έγινε αποθήκη αλλά είχαν μείνει οι ραπτομηχανές, όπου καθόταν η μαμά μου για να διορθώσει τα ρούχα μας ή να ράψει κάτι. Καμιά φορά ο μπαμπάς μου έλεγε "μάθε καλέ δίπλα στη μάνα σου!" αλλά εγώ είχα αλλού το μυαλό μου, σε διαβάσματα κι όνειρα...
Τα χρόνια πέρασαν κι έφυγαν και οι δύο πολύ νέοι, εγώ ακολούθησα τα όνειρα μου σε άλλο χώρο και ο αδερφός μου, που κράτησε την οικογενειακή μας επιχείρηση, κάποια στιγμή μετά από χρόνια χάρισε τις ραπτομηχανές- αναρωτιέμαι αν έπιασαν τόπο...
(Επίσης άπειρες φορές , σε αυτά τα χρόνια της κρίσης και με τόσες φίλες άνεργες έχω αναρωτηθεί γιατί άραγε απαρνηθήκαμε αυτή τη μορφή παραγωγής και πως θα μπορούσαμε να ξαναζωντανέψουμε τις βιοτεχνίες... ειδικά βλέποντας στο διαδίκτυο τόσες γυναίκες να δημιουργούν πανέμορφα πράγματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση...)
Τα χρόνια πέρασαν κι εγώ εκεί κατά το 2010 ανακάλυψα πως βαθιά μέσα μου είχα πάντα μια αγάπη για τα νήματα και τα χρώματα, για τα υφάσματα και τις δημιουργίες! Έπιασα το κέντημα, έμαθα να πλέκω, άρχισα να δοκιμάζω διάφορα, ό,τι έβλεπα και μου άρεσε...
Μέσα σε όλα προσθέστε και το ίντερνετ που μας βοηθά να βλέπουμε η μια τη δουλειά της άλλης! Έτσι έδω και καιρό παρακολουθώ το μπλόγκ της keywoman
Αν δε το ξέρετε, μπείτε να δείτε ομορφιές κι αν δε σας έρθει να πάρετε ύφασμα και να ράψετε... να μου τρυπήσετε τη μύτη! Έτσι κι εγώ, έβλεπα και θαύμαζα και ζήλευα με την καλή έννοια της λέξης! Έχω βάλει λοιπόν σα στόχο να αγοράσω μια ραπτομηχανή και να αναβιώσω τις παλιές μου αναμνήσεις!
Για την ώρα (και μέχρι να μαζέψω τα λεφτά για τη ραπτομηχανή) είπα να φτιάξω μια τσαντούλα με το χέρι! Ναι ναι.... με βελόνα και κλωστή και υπομονή! Βρήκα ένα σχέδιο στο pinterest, τύπωσα το σχέδιο και το κόλλησα με σελοτέιπ. Πήρα δυο μαξιλαροθήκες παλιές, από αυτές που είναι χρόνια μες στα συρτάρια μου και δε τις μεταχειρίζομαι και ξεκίνησα!
Καλά, μιλάμε πως αν με δει κανείς έμπειρος θα πεθάνει στο γέλιο, αλλά είπαμε μόνη μου μαθαίνω, οπότε καμαρώνω για κάθε μικρό βηματάκι που κάνω. Για να γελάσετε λοιπόν θα σας πω αρχικά το εξής (κι έχω και το σχετικό φωτορεπορτάζ!)
Οκ το έκοψα το πατρόν, έκοψα και το ύφασμα, αλλά το πατρόν έχει και περιθώριο 1,5εκ. Πως θα μεταφέρω αυτό στο ύφασμα;;; Καθόμουν και το κοιτούσα λοιπόν.... κι ύστερα μου ήρθε Η έμπνευση! Έβαλα το πατρόν πάνω στο ύφασμα και με τη μύτη του μολυβιού έκανα τρυπούλες πάνω στο περίγραμμα του σχεδίου που περνούσαν μέσα από το χαρτί πάνω στο ύφασμα. Τελειώνοντας είχα πάνω στο ύφασμα μια σειρά από τελίτσες που τις ένωσα και ...voila ! Σχηματίστηκε το σχέδιο! Στο επόμενο κομμάτι υφάσματος , οι τρυπούλες ήταν έτοιμες και προχώρησα πολύ πιο γρήγορα!
My way .... δε πιστεύω πως είναι ο σωστός αλλά μια χαρά λειτούργησε, σωστά;;;
Για δείτε και τις φώτο...
και ναι .. είχε και πιέτες το σχέδιο αλλά αυτό θα είναι το επόμενο tutorial στη σειρά "ραπτική με .... φαντασία!"
Πάει και το Πάσχα, πέρασε κι αυτό και συνεχίζουμε.... έχουμε εξετάσεις (πανελλαδικές και μη) μπροστά μας και ό,τι άλλο μας επιφυλάσσουν οι άλλοι για μας...
Στο μεταξύ εγώ ... πάλι άρρωστη είμαι. Αμυγδαλίτιδα πακέτο με ωτίτιδα, ω ναι.... και για 4η φορά πάλι αντιβίωση...Σα να έχει κάποιος μια κούκλα βουντού στα χέρια του και που και που μου ρίχνει και από μια καρφίτσα!
Το δε περίφημο γιλέκο τέλειωσε μεν... δεν με ικανοποίησε δε! Κάτι του λείπει... στενό μου φαίνεται... αλλά υπομονή να το πιάσω στα χέρια μου ξανά δεν έχω! Το αφήνω για την ώρα στην άκρη.... θα έρθει η σειρά του κι όταν με ικανοποιήσει πλήρως το αποτέλεσμα θα σας το δείξω... (αυτά από γκρίνια!)
Πάμε στις αναμνήσεις! Όταν ήμουν μικρή, αλλά πολύ μικρή λέμε, οι γονείς μου είχαν μια βιοτεχνία. Νυχτικά , εσώρουχα, ρομπάκια... το μισό μας μαγαζί είχε τη λιανική και το άλλο μισό ήταν το "εργαστήριο"(έτσι το λέγαμε), η βιοτεχνία. Μια από τις πιο παλιές μου λοιπόν αναμνήσεις είναι να είμαι στο εργαστήριο και να δουλεύουν οι ραπτομηχανές στο φούλ! Μάλιστα θυμάμαι τον πατέρα μου να κάθεται πίσω από μια ραπτομηχανή , αυτή που περνούσε το λάστιχο...Θυμάμαι ένα μεγάλο σιδερένιο ψαλίδι, πως αραδιάζαμε τα υφάσματα και βάζαμε από πάνω βαρίδια για να είναι ίσια, θυμάμαι τα χαρτονένια τα πατρόν που τα έφτιαχνε ο θείος -νονός μου, που ήταν ο καλλιγράφος της οικογένειας....
Σιγά σιγά η χονδρική έσβησε και έμεινε μόνο η λιανική... Το εργαστήριο έγινε αποθήκη αλλά είχαν μείνει οι ραπτομηχανές, όπου καθόταν η μαμά μου για να διορθώσει τα ρούχα μας ή να ράψει κάτι. Καμιά φορά ο μπαμπάς μου έλεγε "μάθε καλέ δίπλα στη μάνα σου!" αλλά εγώ είχα αλλού το μυαλό μου, σε διαβάσματα κι όνειρα...
Τα χρόνια πέρασαν κι έφυγαν και οι δύο πολύ νέοι, εγώ ακολούθησα τα όνειρα μου σε άλλο χώρο και ο αδερφός μου, που κράτησε την οικογενειακή μας επιχείρηση, κάποια στιγμή μετά από χρόνια χάρισε τις ραπτομηχανές- αναρωτιέμαι αν έπιασαν τόπο...
(Επίσης άπειρες φορές , σε αυτά τα χρόνια της κρίσης και με τόσες φίλες άνεργες έχω αναρωτηθεί γιατί άραγε απαρνηθήκαμε αυτή τη μορφή παραγωγής και πως θα μπορούσαμε να ξαναζωντανέψουμε τις βιοτεχνίες... ειδικά βλέποντας στο διαδίκτυο τόσες γυναίκες να δημιουργούν πανέμορφα πράγματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση...)
Τα χρόνια πέρασαν κι εγώ εκεί κατά το 2010 ανακάλυψα πως βαθιά μέσα μου είχα πάντα μια αγάπη για τα νήματα και τα χρώματα, για τα υφάσματα και τις δημιουργίες! Έπιασα το κέντημα, έμαθα να πλέκω, άρχισα να δοκιμάζω διάφορα, ό,τι έβλεπα και μου άρεσε...
Μέσα σε όλα προσθέστε και το ίντερνετ που μας βοηθά να βλέπουμε η μια τη δουλειά της άλλης! Έτσι έδω και καιρό παρακολουθώ το μπλόγκ της keywoman
Αν δε το ξέρετε, μπείτε να δείτε ομορφιές κι αν δε σας έρθει να πάρετε ύφασμα και να ράψετε... να μου τρυπήσετε τη μύτη! Έτσι κι εγώ, έβλεπα και θαύμαζα και ζήλευα με την καλή έννοια της λέξης! Έχω βάλει λοιπόν σα στόχο να αγοράσω μια ραπτομηχανή και να αναβιώσω τις παλιές μου αναμνήσεις!
Για την ώρα (και μέχρι να μαζέψω τα λεφτά για τη ραπτομηχανή) είπα να φτιάξω μια τσαντούλα με το χέρι! Ναι ναι.... με βελόνα και κλωστή και υπομονή! Βρήκα ένα σχέδιο στο pinterest, τύπωσα το σχέδιο και το κόλλησα με σελοτέιπ. Πήρα δυο μαξιλαροθήκες παλιές, από αυτές που είναι χρόνια μες στα συρτάρια μου και δε τις μεταχειρίζομαι και ξεκίνησα!
Καλά, μιλάμε πως αν με δει κανείς έμπειρος θα πεθάνει στο γέλιο, αλλά είπαμε μόνη μου μαθαίνω, οπότε καμαρώνω για κάθε μικρό βηματάκι που κάνω. Για να γελάσετε λοιπόν θα σας πω αρχικά το εξής (κι έχω και το σχετικό φωτορεπορτάζ!)
Οκ το έκοψα το πατρόν, έκοψα και το ύφασμα, αλλά το πατρόν έχει και περιθώριο 1,5εκ. Πως θα μεταφέρω αυτό στο ύφασμα;;; Καθόμουν και το κοιτούσα λοιπόν.... κι ύστερα μου ήρθε Η έμπνευση! Έβαλα το πατρόν πάνω στο ύφασμα και με τη μύτη του μολυβιού έκανα τρυπούλες πάνω στο περίγραμμα του σχεδίου που περνούσαν μέσα από το χαρτί πάνω στο ύφασμα. Τελειώνοντας είχα πάνω στο ύφασμα μια σειρά από τελίτσες που τις ένωσα και ...voila ! Σχηματίστηκε το σχέδιο! Στο επόμενο κομμάτι υφάσματος , οι τρυπούλες ήταν έτοιμες και προχώρησα πολύ πιο γρήγορα!
My way .... δε πιστεύω πως είναι ο σωστός αλλά μια χαρά λειτούργησε, σωστά;;;
Για δείτε και τις φώτο...
και ναι .. είχε και πιέτες το σχέδιο αλλά αυτό θα είναι το επόμενο tutorial στη σειρά "ραπτική με .... φαντασία!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου