Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Μικρά γάντια (για μικρά χέρια)!

Ζω με τρεις άντρες, ένα τον καλό μου και δύο οι γιοί, ενήλικος πια ο μεγάλος. Είμαι η πιο μικρόσωμη, η πιο κοντή, η πιο μαζεμένη.... και έχω τα πιο μικρά χέρια! Σχεδόν παιδικά, έλεγε ο καλός μου όταν με γνώρισε!
Όποτε έβλεπα λοιπόν ένα σχέδιο για γάντια δίσταζα... και όσο είχα ήδη πλέξει... βγήκαν λίγο μεγάλα.
Ξεκίνησα λοιπόν ένα καινούργιο σχέδιο από την Tin can Knit. Απλό κι εύκολο, με τη λαστιχωτή πλέξη στο πλάι, για έξτρα ελαστικότητα... Κι έτσι όπως πλέκεται κυκλικά, ήταν εύκολο να τα φοράω, να τα δοκιμάζω και να βλέπω πως πάει!
Βέβαια όταν πλέκεις κάτι τόσο μικρό με καλτσοβελόνες... χεχε... έχει ένα θεματάκι... και εγώ το ομολογώ, στην εναλλαγή από βελόνα σε βελόνα δε μπορώ να αποφύγω αυτά τα κενά που σχηματίζουν μια σκάλα... Αλλά καμιά φορά, με λίγη φαντασία, μπορείς να εκμεταλλευθείς τα λάθη σου!
Βελόνα, νήμα σε άλλο χρώμα ανάμεσα από τα σκαλοπάτια... τι λέτε;;;

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Σαν τα χιόνια...

Σαν τα χιόνια κι εγώ...
Εδώ είμαι , γερή κι αρτιμελής, όπως πάντα πιεσμένη και αγχωμένη να τα προλάβω όλα! Πάντα η περίοδος των γιορτών είναι πολύ ζόρικη για μένα κι έτσι ... εξαφανίστηκα για λίγο... , καλά, για πολύ!
Κι ύστερα ..ήρθαν τα χιόνια! Κρύο απίστευτο, χιόνι μπόλικο και μπόλικη ανοργανωσιά, οπότε την Τρίτη βρέθηκα στη μέση της Μουδανίων υπό το μηδέν , εγκλωβισμένη με πολλούς ακόμα, να βάζουμε αλυσίδες στα αμάξια μας και να κάνω μια απόσταση 12 χλμ σε μιάμιση ώρα!!! Δε λέω γύρισα με το ύφος του θριαμβευτή, έτοιμη να χαρώ και να απολαύσω το χιόνι, το αναμμένο τζάκι, την αγκαλιά των δικών μου και... με μια ωτίτιδα σετάκι με φαρυγγίτιδα!
Κι έτσι από την Τρίτη οικουρώ, πίνω κουβάδες τσάι, παίρνω την αντιβίωση μου και είμαι ελαφρώς κουκουλωμένη!
Ιδού και η γειτονιά μου χιονισμένη , την Τετάρτη το πρωί, και το αμαξάκι μου, το θηρίο , που με έβγαλε ασπροπρόσωπη με τα χιόνια και τον πάγο!
Στο σπίτι λοιπόν...
Και έτσι είπα να μπω και στο σπιτάκι μου εδώ το αραχνιασμένο...
Τι έφτιαξα λοιπόν όλο το φθινόπωρο;;; πολλά και τίποτα! Ναι, ναι έτσι όπως το λέω. Καμιά φορά το άγχος και η πίεση είναι τόση που αντικατοπτρίζεται σε ότι κι αν κάνεις , ακόμα και σε αυτά που κάνεις για να καταπολεμήσεις το άγχος!
Λοιπόν... για να δούμε....
Πιο πολύ ασχολήθηκα με τη ραπτική! Ω ναι... μου αρέσει πολύ, έχει τόσες δυνατότητες, τόσα πράγματα να μάθεις, τόσα πράγματα να κάνεις... Για μένα έχει μόνο ένα μειονέκτημα: καθώς ο χρόνος μου είναι λίγος και ο χώρος ακόμα μικρότερος, μου είναι δύσκολο να στήνω και να ξεστήνω τη ραπτομηχανή, φέρε κλωστές, φέρε το ένα, φέρε το άλλο... έτσι ως συνήθως περιμένω τη Κυριακή το μεσημέρι, αφού μαζευτούν τα πάντα στη κουζίνα για να στήσω τα προικιά μου!
Έραψα λοιπόν ένα πόντσο από κάτω φλις από πάνω βαμβακερό μιλιτέρ, πολύ ζεστό, πολύ χαχόλικο, "σα να παίζεις στο Χάρι Ποτερ" είπε ο γιος μου...
Έραψα υφασμάτινα δεντράκια! Ήταν μέρος της χριστουγεννιάτικης μας διακόσμησης και έχω αφήσει και δύο ακόμα και τώρα!
Έραψα υφασμάτινα νεσεσέρ για δωράκια για πέντε φίλες -συνεργάτιδες! Τους άρεσαν πολύ κι εγώ το χάρηκα!
Πήγα στο σεμινάριο που οργάνωσαν η Μάνια και η Μαριαλένα για το πατσγορκ και φτιάξαμε mug rugs αλλα και ένα γλυκύτατο φαλαινάκι! (Το οποίο χαρίστηκε προτού φωτογραφιθεί...)
Κι έφτιαξα ....είκοσι οκτώ τετράγωνα πατσγορκ, ραμμένα , καπιτοναρισμένα που περιμένουν υπομονετικά να ενωθούν, γιατί είμαι τρελή και θέλω να τα ενώσω με ... βελονάκι!

Για την ώρα... πλέκω! Το κρύο και το κρύωμα θέλουν γωνιά και ηρεμία! 
Καλή χρονιά να έχουμε!